- محمد بن علی بن حسین بن علی بن ابیطالب مشهور به امام محمدِ باقر(علیه السلام) (۵۷-۱۱۴ق) پنجمین امام شیعیان. مشهورترین لقب او «باقر» به معنای شکافنده است که برپایه حدیث لوح، این لقب را پیامبر اسلام(ص(پیش از ولادتش به او داد. امام باقر علیه السلام حدود ۱۹ سال امامت شیعیان (از سال ۹۵ق تا ۱۱۴ق) را برعهده داشت که با پنج تن از خلفای بنیامیه همزمان بود: ولید بن عبدالملک، سلیمان بن عبدالملک، عمر بن عبدالعزیز، یزید بن عبدالملک و هشام بن عبدالملک. امام در ۵۷ سالگی در هفتم ذیالحجه سال ۱۱۴ق به شهادت رسید. برخی هشام بن عبدالملک و بعضی ابراهیم بن ولید را عامل شهادت او دانستهاند. طبق منابع تاریخی، امام باقر علیه السلام هنگام واقعه کربلا خردسال بود و در این واقعه حضور داشت.
- حضرت امام باقر علیه السلام در علم، زهد، عظمت و فضیلت سرآمد بنیهاشم بود و احادیث فراوانی در زمینههای مختلفی همچون فقه، توحید، سنت نبوی، قرآن، اخلاق از او نقل شده است تا جایی که محمد بن مسلم ۳۰ هزار حدیث و جابر بن یزید جعفی ۷۰ هزار حدیث از امام باقر علیه السلام نقل کردهاند. او جنبشی علمی پدید آورد که در دوره امامت فرزندش امام صادق علیه السلام به اوج خود رسید.
- در دوره امامت او، تدوین دیدگاههای شیعه در رشتههای گوناگون مانند اخلاق، فقه، کلام، تفسیر آغاز شد.